Οι οπαδοί του υπαρκτού σοσιαλισμού και απολογητές της Σοβιετικής Ένωσης συχνά αρέσκονται στο να κατηγορούν τους αντιπάλους τους ως «ναζιστές» και «φασίστες». Ωστόσο αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μόνο ως αστείο, όχι μόνον επειδή δεν αποτελεί κάποιου είδους επιχείρημα – το να προσβάλλεις τον συνομιλητή του καθώς στερείσαι πραγματικών επιχειρημάτων, αλλά και επειδή ιστορικά κανείς δεν είναι πιο κοντά από τους «φασίστες» και τους «ναζιστές» απ’ ότι οι ίδιοι οι απολογητές της ΕΣΣΔ.
Και αυτό διότι η ΕΣΣΔ ήταν πιστή και χρήσιμη σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας μέχρι τις 22 Ιουνίου 1941, όταν η Γερμανία επιτέθηκε κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Μέχρι τότε ναζιστές και κομμουνιστές είχαν επιτεθεί από κοινού στην Πολωνία, είχαν αγαστή συνεργασία στον τομέα των προμηθειών ενώ σοβιετικοί πολιτικοί καμάρωναν για αυτή τη συνεργασία και χαρακτήριζαν τον Χίτλερ ως χαρισματικό ηγέτη. Μάλιστα, υπάρχει πληθώρα ιστορικών αποδείξεων ότι η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας ήταν εντελώς αναπάντεχη για τον Στάλιν, ο οποίος μέχρι τελευταίας στιγμής δεν έδινε στον Κόκκινο Στρατό την εντολή να αμυνθούν.
Τα στοιχεία αυτής της συνεργασίας είναι γνωστά, αποδεδειγμένα και δεν αμφισβητούνται από τους ιστορικούς. Ωστόσο αποσιωπούνται στη Ρωσία ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια ούτε στη δύση αναφέρονταν πολύ συχνά, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να αγνοεί τον πραγματικό ρόλο της ΕΣΣΔ στον Β’ ΠΠ. Για αυτό παραθέτουμε πρώτον μια μικρή περίληψη της συνεργασίας του Στάλιν με τον Χίτλερ και στη συνέχεια αποσπάσματα από το βιβλίο των Christopher Andrew και Oleg Gordievsky «KGB. The Inside Story of its Foreign Operations from Lenin to Gorbachev», το οποίο αποτελεί ίσως την πιο ενδελεχή μελέτη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Τα συγκεκριμένα στοιχεία αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος της ιστορίας συνεργασίας των δύο απολυταρχικών καθεστώτων.
Το παρακάτω απόσπασμα δημιουργήθηκε από το chatGPT
– Το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ: Τον Αύγουστο του 1939, η Σοβιετική Ένωση και η Ναζιστική Γερμανία υπέγραψαν ένα σύμφωνο μη επίθεσης, γνωστό ως Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, το οποίο πήρε το όνομά του από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών. Το σύμφωνο περιελάμβανε ένα μυστικό πρωτόκολλο που χώριζε την Ανατολική Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής για τις δύο χώρες, δίνοντας ουσιαστικά στον Χίτλερ το πράσινο φως να εισβάλει στην Πολωνία και να ξεκινήσει τον πόλεμο.
– Συνεργασία σε διάφορα επίπεδα: Η συνεργασία μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Ναζιστικής Γερμανίας επεκτάθηκε πέρα από το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Οι δύο χώρες ασχολούνταν με το εμπόριο, με τη Σοβιετική Ένωση να προμηθεύει τη Γερμανία με πρώτες ύλες όπως λάδι και σιτηρά. Συνεργάστηκαν επίσης στρατιωτικά, με τη Σοβιετική Ένωση να παρέχει στη Γερμανία στρατηγικούς πόρους όπως καουτσούκ και μέταλλα.
– Επιπλέον, η Σοβιετική Ένωση επέτρεψε στη γερμανική Luftwaffe να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της για να βομβαρδίσει τη Βρετανία κατά τη διάρκεια της Μάχης της Βρετανίας.
– Προδοσία συμμάχων: Το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ είχε επίσης τρομερές συνέπειες για τους συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, η Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία, αλλά η Σοβιετική Ένωση παρέμεινε ουδέτερη. Αυτό οδήγησε σε κατηγορίες για προδοσία από τους συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίες επιδεινώθηκαν όταν η Σοβιετική Ένωση προσάρτησε τμήματα της Ρουμανίας και εισέβαλε στη Φινλανδία.
– Το σημείο καμπής: Παρά τη συνεργασία τους, οι εντάσεις μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Ναζιστικής Γερμανίας συνέχισαν να αυξάνονται. Τον Ιούνιο του 1941, ο Χίτλερ εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση, σπάζοντας το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ και ξεκινώντας την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Η Σοβιετική Ένωση ενώθηκε με τις Συμμαχικές δυνάμεις και οι δύο χώρες έγιναν σκληροί εχθροί για το υπόλοιπο του πολέμου.
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο των Christopher Andrew και Oleg Gordievsky «KGB. The Inside Story of its Foreign Operations from Lenin to Gorbachev»
- «Το Σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ υπογράφηκε στις 23 Αυγούστου (σ.μτ. 1939). Το μυστικό πρωτόκολλο προέβλεπε ότι σε περίπτωση “εδαφικής και πολιτικής αναθεώρησης” η Σοβιετική Ένωση θα αποκτήσει τον έλεγχο της ανατολικής Πολωνίας, Λιθουανίας, Εσθονίας, Λετονίας, Φινλανδίας και Βεσσαραβίας (στη Ρουμανία)»
- «Και οι δύο δικτάτορες χάρηκαν ιδιαίτερα με την υπογραφή του Συμφώνου. Μετά την υπογραφή του ο Στάλιν πρότεινε πρόποση για τον Χίτλερ. “Ξέρω -είπε ο Στάλιν,- πόσο πολύ ο γερμανικός λαός αγαπάει τον φύρερ του. Θέλω να πιω στην υγειά του, το αξίζει»
- «Την πρώτη Σεπτεμβρίου, μια εβδομάδα μετά την υπογραφή της συμφωνίας για τη μη-επίθεση μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, ο γερμανικός στρατός που αριθμούσε ενάμιση εκατομμύριο άτομα πέρασε τα πολωνικά σύνορα. Στις 17 Σεπτεμβρίου, ενώ οι Πολωνοί γενναία -αλλά ήδη χωρίς ελπίδες- αντιστέκονταν στη βέρμαχτ, η Σοβιετική Ένωση έβαλε τον στρατό της στο δυτικό τμήμα της χώρας, για να απαιτήσει δικό της κομμάτι πολωνικής πίτας. Κατά τη συνάντηση των δύο στρατών οι δύο πλευρές χαιρετιόντουσαν, έλεγαν προπόσεις ο ένας για τον άλλον ενώ σε ορισμένα σημεία έγιναν κοινές παρελάσεις»
- «Ενόσω η γκεστάπο έκανε διώξεις στους “φυλετικούς εχθρούς” στις κατεχόμενες από τις Γερμανία περιοχές της Πολωνίας, η nkvd (σ.μτ. μυστική αστυνομία της ΕΣΣΔ) καταπιάστηκε με τους “ταξικούς εχθρούς”. Οι αποφάσεις της nkvd το 1940 απαριθμούσαν 14 κατηγορίες πληθυσμού, οι οποίοι έχρηζαν εξορίας. (…) Στη λίστα επίσης υπήρχαν και όλοι εκείνοι που κάποτε είχαν πάει στο εξωτερικό ή “είχαν επαφές με εκπροσώπους ξένων κρατών”. Αυτή η κατηγορία κάλυπτε τόσο μεγάλα στρώματα του πληθυσμού που σε αυτήν εντάσσονταν ακόμα και οι φιλοτελιστές. Ωστόσο η πλειοψηφία των εξορισμένων αποτελούνταν από εκπροσώπους των ανώτερων στρωμάτων της κοινωνίας και οι οικογένειές τους: Πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, αξιωματικοί στρατού και αστυνομίας, δικηγόροι, γαιοκτήμονες, επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και εστιατορίων, ιερείς και “δραστήριοι ενορίτες”»
- «Η nkvd και πράγματι συνεργαζόταν με τα SS και τη γκεστάπο, ανταλλάσσοντας τους Γερμανούς κομμουνιστές από τα σοβιετικά στρατόπεδα (σ.μτ. συγκέντρωσης) με Ρώσους μετανάστες και Ουκρανούς που διέμεναν στη Γερμανία»
- «Συνολικά περίπου ενάμιση εκατομμύριο “ταξικοί εχθροί” της Πολωνίας μεταφέρθηκαν σε απόσταση μερικών χιλιάδων μιλίων σε βαγόνια για τη μεταφορά ζώων σε ερημικές περιοχές του Καζακστάν και της Σιβηρίας. Για την περίοδο της αμνηστίας, που ανακοινώθηκε μετά την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ τον Ιούνιο του 1941, οι μισοί από τους εκδιωγμένους είχαν πεθάνει. Περίπου 15.000 Πολωνοί αξιωματικοί εκτελέστηκαν δια πυροβολισμού κοντά στη σύνορα με την Πολωνία (σ.μτ. Κατίν)»
- «Η σοβιετική αποτυχία στον “χειμερινό πόλεμο” (σ.μτ. εισβολή στη Φινλανδία) έγινε σε αντίθεση με την ταχύτητα της γερμανικής αρπαγής της Νορβηγίας τον Απρίλιο του 1940 αλλά επίσης και με το ακόμα πιο επιτυχημένο μπλίτσκριγκ τον Μάιο και Ιούνιο, όταν Γαλλία και Ολλανδία κατακτήθηκαν μόλις σε έξι εβδομάδες. Ο Μόλοτοφ (σ.μτ. περίπου υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ) κάλεσε τον Σούλενμπουργκ, πρέσβη της Γερμανίας, στο Κρεμλίνο, ώστε να του μεταφέρει “τα πιο θερμά συγχαρητήρια της Σοβιετικής κυβέρνησης με αφορμή τη μεγαλειώδη επιτυχία της γερμανικής βέρμαχτ”. Η Σοβιετική Ένωση εισέφερε όχι μεγάλη όμως ουσιαστική συνεισφορά στη νίκη του Χίτλερ. “Τα τανκς του Γκουντέριαν πέρασαν μέχρι τη θάλασσα στη Αμπεβίλ με σοβιετικά καύσιμα, οι γερμανικές βόμβες, οι οποίες ισοπέδωσαν το Ρότερνταμ ήταν γεμάτες με σοβιετικό μπαρούτι, και η μεμβράνη από τις σφαίρες, οι οποίες χτυπούσαν τους βρετανούς στρατιώτες που υποχωρούσαν με βάρκες από τη Δουνκέρκη, ήταν φτιαγμένες από σοβιετικό κράμα χαλκού-νικελίου”».
- «Τον Απρίλιο του 1941 οι εξαγωγές των σοβιετικών ακατέργαστων προϊόντων στη Γερμανία έφτασαν στο ζενίθ τους για όλο το διάστημα της υπογραφής του Συμφώνου της μη-επίθεσης: 208.000 τόνοι σιτηρών, 50.000 τόνοι καυσίμων, 8.300 τόνοι βαμβακιού 8.340 τόνοι μετάλλου. Η ΕΣΣΔ επίσης μετέφερε 4.000 τόνους καουτσούκ που είχε αγοράσει η Γερμανία στην Ανατολή»
- «Οι συντάκτες διεξοδικής έρευνας, που δημοσιεύτηκε το 1973 συμπέραναν ότι η Μόσχα συνολικά έλαβε 84 “προειδοποιήσεις από διάφορες πηγές” για τα σχέδια της γερμανικής επίθεσης (σ.μτ. κατά της ΕΣΣΔ)»
- «Ενδεχομένως η πιο σημαντική προειδοποίηση για τα πραγματικά σχέδια της Γερμανίας σε σχέση με τη Σοβιετική Ένωση ήταν η επιστολή του Τσόρτσιλ με ημερομηνία 25 Ιουνίου 1940…»
- «Όταν τον ενημέρωσαν για έναν λιποτάκτη που είχε δραπετεύσει από τους Γερμανούς, ο οποίος έλεγε ότι ο πόλεμος θα ξεκινούσε το επόμενο πρωί, ο Στάλιν διέταξε να τον εκτελέσουν για διάδοση “παραπληροφόρησης”».
ww3.gr
