Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης και Νίκης κατά του Ναζισμού, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι απηύθυνε το πρωί της 8ης Μαΐου ένα φορτισμένο μήνυμα από το Κίεβο, παραλληλίζοντας την αντίσταση του ουκρανικού λαού απέναντι στη ρωσική εισβολή με τον αντιφασιστικό αγώνα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Δυστυχώς, τρία χρόνια πριν, το “ποτέ ξανά” απέτυχε», είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι όπως τότε, έτσι και σήμερα, το κακό επιτέθηκε ξανά στην ουκρανική γη. «Σήμερα στο Κίεβο υπάρχει ζωή. Και αυτή η ζωή υπάρχει χάρη στους ήρωές μας», δήλωσε, αποτίοντας φόρο τιμής στους στρατιώτες που κρατούν τη χώρα ζωντανή.
Ολόκληρο το μήνυμα του Ουκρανού προέδρου:
Σήμερα είναι η Ημέρα Μνήμης και Νίκης κατά του Ναζισμού. Μια μέρα που γιορτάζουμε μαζί με όλο τον κόσμο, με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν με τη ζωή τους πριν από 80 χρόνια για να διασφαλίσουν ότι το κακό θα χαθεί, για να διασφαλίσουν ότι «ποτέ ξανά». Δυστυχώς, πριν από τρία χρόνια, συνέβη ξανά, και όπως ακριβώς παλιά, η σειρήνα της αεροπορικής επιδρομής ήχησε πάνω από το Κίεβο, και το κακό εισέβαλε για άλλη μια φορά στην ουκρανική μας γη. Το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, το Κρεστσάτικ ήταν άδειο – ούτε αυτοκίνητα, ούτε άνθρωποι. Τώρα υπάρχει ζωή εδώ, βλέπετε. Πριν από τρία χρόνια, κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης της ομιλίας για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας, καμένος ρωσικός στρατιωτικός εξοπλισμός βρισκόταν εδώ. Και μόνο μια τέτοια παρέλαση μπορεί το κακό να έχει εδώ. Εδώ, όπου σήμερα κυριαρχεί η επιθυμία μας να ζήσουμε και να υπάρχουμε.
Σήμερα, οι Ουκρανοί είναι εδώ, οι Ουκρανές είναι εδώ, περπατούν στους δρόμους τους κάτω από τις σημαίες τους χάρη στους ήρωές τους. Τους ήρωές μας, τους στρατιώτες μας. Εκείνους που υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται τώρα τη χώρα σε όλο το μήκος της πρώτης γραμμής, μακριά από τα σπίτια τους, ώστε να είναι δυνατή αυτή η ζωή. Κάποιοι βιάζονται, άλλοι απλά περπατούν, φτιάχνουν καφέ, κάνουν τη δουλειά τους. Κάποιοι οδηγούν ένα αυτοκίνητο στο μέτωπο, κάποιοι πηγαίνουν για δουλειές, εργάζονται προς όφελος των ανθρώπων και κάποιοι περπατούν στο κέντρο της πόλης τους, της κωμόπολης τους και ακούνε: «Σας ευχαριστώ!» Αυτό είναι τόσο σημαντικό. Το «Ευχαριστώ» είναι τόσο σημαντικό γι’ αυτούς -για τους στρατιώτες- και το χρειάζονται αυτές τις λίγες μέρες για να πάρουν μια μικρή ανάσα. Και στη συνέχεια – για να συνεχίσουν την υπηρεσία τους για την Ουκρανία, ώστε να συνεχιστεί η ζωή στην Ουκρανία. Παντού. Στο Κίεβο, στο Λβιβ, στο Ντνίπρο, στο Χάρκοβο, στην Οδησσό, σε ολόκληρη τη χώρα που ζει για να πολεμά και πολεμά για να ζει.
Και αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί το κακό είναι βέβαιο ότι θα χάσει. Και ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών στη Ρωσία και εμάς. Η Ρωσία δείχνει αυτή τη διαφορά κάθε 9 Μαΐου. Τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή στην πλατεία Ανεξαρτησίας και την παρέλαση του φόβου στην Κόκκινη Πλατεία. Οι φάλαγγες των τανκς, οι κλούβες των δολοφόνων που παρελαύνουν, οι μεταμφιεσμένοι κομπάρσοι, τα μισοζώντανα πρόσωπα που θα παρακολουθήσουν την πομπή από ψηλά. Μια σέχτα που ονομάζεται «Μπορούμε να το ξανακάνουμε». Το επαναλάβατε. Επαναλάβατε όλο αυτό το κακό. Η Ουκρανία το είδε. Όλος ο κόσμος το έχει δει. Αύριο, ο διοργανωτής των μαζικών τάφων στην Μπούτσα θα μιλήσει για τις ναζιστικές θηριωδίες. Και για την πολιορκία του Λένινγκραντ θα μιλήσουν αυτοί που οργάνωσαν τον αποκλεισμό της Μαριούπολης. Θα είναι μια παρέλαση κυνισμού. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το περιγράψει κανείς. Μια παρέλαση χολής και ψεύδους.
Λες και δεν ήταν δεκάδες συμμαχικά κράτη αλλά ο ίδιος ο Πούτιν που νίκησε τον ναζισμό. Σαν να ύψωσε με τα ίδια του τα χέρια τη σημαία της νίκης πάνω από το Ράιχσταγκ του Βερολίνου. Δόξα τω Θεώ, η Ουκρανία βγήκε από όλα αυτά, από αυτό το βάλτο, δόξα τω Θεώ, η Ουκρανία δεν ξέχασε ότι πριν από 80 χρόνια δεκάδες κράτη πολέμησαν κατά του ναζισμού. Και περισσότεροι από 8 εκατομμύρια Ουκρανοί, δυστυχώς, έχασαν τη ζωή τους σε αυτόν τον αγώνα. Και σχεδόν κάθε οικογένεια στην Ουκρανία έχει μια φωτογραφία και κρατάει τη μνήμη ενός από τα μέλη της. Προπαππούδες, προπαππούδες ή, όπως εγώ, παππούδες και γιαγιάδες. Και όσοι από εμάς ζούσαμε όταν ζούσαν οι βετεράνοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θυμόμαστε πώς συγκεντρώνονταν ήσυχα, σεμνά, χωρίς ρομαντισμό, χωρίς πάθος, αναπολώντας εκείνη την εποχή, πώς έκαναν πάντα μια πρόποση: «Ας μην υπάρξει πόλεμος!»
Και σχεδόν κάθε ουκρανική οικογένεια σήμερα έχει έναν ήρωα που πολέμησε ή πολεμά ένα νέο κακό. Πολεμώντας για την Ουκρανία μας, το Κίεβο μας, όλες τις πόλεις, τα χωριά, τους ανθρώπους μας, τις ζωές μας.
Και αυτός ο πολύ σημαντικός τόπος – ο τόπος μνήμης – δείχνει γιατί υπάρχει αυτή η ζωή, και γιατί η Ουκρανία είναι ζωντανή, και γιατί είναι τόσο ισχυρή, και πώς ο λαός μας εκτιμά τους ήρωές του. Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μόνο μια πινακίδα εδώ, μόνο ένα φύλλο χαρτιού Α4 με μια επιγραφή: «Σημειώστε το κουτάκι αν γνωρίζετε κάποιον που σκοτώθηκε από τη Ρωσία». Τώρα είναι ένας τόπος εθνικής μνήμης. Και κάθε σημαία, κάθε πορτρέτο, κάθε κερί είναι η ευγνωμοσύνη μας, ο σεβασμός μας. Και αυτό, ξέρετε, δεν είναι ένα μνημείο που φτιάχτηκε κατά παραγγελία. Είναι μια ανθρώπινη επιθυμία να αποτίσουμε φόρο τιμής στους καλύτερους Ουκρανούς. Και αυτό είναι άλλη μια απόδειξη του χάσματος ανάμεσα σε εμάς και το κακό. Για αυτούς, το είδωλο είναι ένας γέρος στην Κόκκινη Πλατεία που αφαίρεσε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Για εμάς, οι ήρωες είναι οι ήρωες ανάμεσά μας.
Και ο καθένας από εμάς θέλει να επέλθει η γσυχία και να επικρατήσει η ειρήνη. Αγωνιζόμαστε γι’ αυτό. Και καταλαβαίνουμε τι χρειάζεται γι’ αυτό. Είτε η Ρωσία πρέπει να αλλάξει ριζικά. Ή ο κόσμος θα πρέπει να αλλάξει. Όπως ακριβώς έκανε ο κόσμος πριν από 80 χρόνια. Όταν τελικά έγινε φανερό σε όλους: είναι αδύνατο να κατευνάσεις το κακό. Πρέπει να πολεμηθεί. Μαζί. Να το πολεμήσουμε με αποφασιστικότητα. Με δύναμη. Με πίεση. Στο πεδίο της μάχης, στη διπλωματική αρένα, στον οικονομικό χώρο, όπου είναι δυνατόν. Για να βεβαιωθούμε ότι πραγματικά θα είναι «ποτέ ξανά». Αλλιώς ο κόσμος θα πρέπει να κάνει αποναζιστικοποίηση και να αποστρατιωτικοποίηση της Ρωσίας.
Αγαπητοί Ουκρανοί!
Πριν από ογδόντα χρόνια, νικήσαμε τον ναζισμό στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αυτή η ημέρα μας υπενθυμίζει μια σημαντική κανονικότητα: κάθε κακό πρέπει να τελειώνει. Κάθε κατακτητής εγκαταλείπει τελικά τη γη μας. Η ζωή πάντα επιστρέφει. Και αυτό είναι που υποστηρίζουμε σήμερα. Αυτό είναι που θα συμβεί μια μέρα.
Συγχαρητήρια για την Ημέρα Μνήμης και Νίκης κατά του Ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Αιώνια μνήμη σε όλους εκείνους που πολέμησαν ενάντια στο κακό και δόξα σε όλους εκείνους που υπερασπίζονται τη ζωή σήμερα!
Δόξα στην Ουκρανία!
