19 Απριλίου ώρα 04:00 ανοίγει η πόρτα από το τεθωρακισμένο όχημα, κάνουμε έφοδο σε ένα σύστημα από χαρακώματα, το οποίο όλοι θεωρούσαν «τελειωμένη υπόθεση». Όμως στο Μπαχμούτ τίποτα δεν είναι εύκολο και σίγουρα τίποτα τελειωμένο, η κατάσταση αλλάζει κάθε λίγες ώρες. Κάτι που ήταν στα ουκρανικά χέρια σε λίγο μπορεί να μην είναι!
Η ομάδα μου απαρτιζόταν από οκτώ άτομα, όλοι μας καλά γνώριμοι μεταξύ μας και εκπαιδευμένοι σε ειδικές αποστολές. Πηδώντας στο χαράκωμα και καθαρίζοντας τα πρώτα μέτρα καταλάβαμε αμέσως ότι δεν θα είναι εύκολη υπόθεση καθώς ήρθαμε αντιμέτωποι με μονάδες Βάγκνερ.
Η αποστολή μας αμέσως άλλαξε χαρακτήρα, από εκκαθάριση χαρακωμάτων μεταλλάχθηκε σε κλασική έφοδο. Δουλεύοντας μεθοδικά, φτάσαμε σε ένα πολύ δύσκολο -τακτικά- σημείο, ένα σταυροδρόμι χαρακωμάτων όπου μας περίμεναν δύο εχθρικά πολυβόλα PKM και μας καθήλωσαν.
Σε διάστημα λίγων λεπτών ο ουρανός γέμισε εχθρικά ντρον από τα οποία έπεφταν αυτοσχέδιες χειροβομβίδες ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να μας βομβαρδίζουν με το πυροβολικό τους. Δεν έχω δει ποτέ μου τόσο συγκροτημένα και πυκνά πυρά στην ζωή μου, αν και έχω πάρει μέρος σε άλλες επιχειρήσεις, τίποτα δεν συγκρίνεται με την κόλαση στο Μπαχμούτ.
Έχουμε μια παροιμία που λέει: «Στο στρατό υπάρχουν δύο είδη στρατευμάτων το πυροβολικό και κάποιες άλλες μαλακίες».
Είναι η στιγμή που δεν μπορείς να σηκώσεις ούτε το κεφάλι σου γιατί ελεύθεροι σκοπευτές μας έχουν βάλει στο στόχαστρο, οι σφαίρες περνάνε ξυστά από δίπλα μας, οι όλμοι σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, τα εχθρικά ντρον προσπαθούν να κατευθύνουν το πυροβολικό τους για ακόμα πιο εύστοχα χτύπημα στα χαρακώματα όπου πέρασαν οι ομάδες μας.
Σε αυτό το σημείο τραυματίστηκα για πρώτη φορά, χτύπημα από σφαίρα που εξοστρακίστηκε από το κράνος μου – πόνος και έντονο βουητό στο αυτί. Αμέσως πέφτω κάτω, συνειδητοποιώ ότι είμαι καλά και συνεχίζω.
Λίγη ώρα μετά σκάει μια οβίδα κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι μου, στην επιφάνεια του χαρακώματος. Συνέπεια αυτού – διαμπερές τραύμα στο αριστερό χέρι. Βάζω γρήγορα το τουρνικέ [αιμοστατικό εξάρτημα, για περίδεση μελών του σώματος ώστε να μειωθεί στο έπακρο η ροή του αίματος] για να σταματήσει η αιμορραγία. Ήρθε η ώρα για υποχώρηση!
Τα προβλήματα δεν τελειώνουν εκεί και ενώ εμείς να προσπαθούμε να επιβιώσουμε από τα πυρά του ρωσικού πυροβολικού, από το πουθενά εμφανίζεται ένα τανκ στα 4 χλμ και αρχίζει να ρίχνει προς το μέρος μας. Την ίδια ώρα, ενισχυμένες δυνάμεις Βάγκνερ αρχίζουν να μας περικυκλώνουν.
Για να φτάσουμε στο σημείο εκκένωσης πρέπει να ξαναδώσουμε μάχη, να «καθαρίσουμε» άλλο ένα διάδρομο και ταυτόχρονα να αποφύγουμε το πυκνό βομβαρδισμό, πολύ δύσκολη δουλειά. Αλλά και πάλι, κάνοντας καλή ομαδική δουλειά εξουδετερώσαμε όλους όσους έπρεπε. Δυστυχώς λίγα μέτρα μακριά χάθηκαν συνολικά πέντε σύντροφοι μου, μια οβίδα των 120mm τους στέρησε στην ζωή.
Με ελαφρύ τραύμα στο κεφάλι και διαμπερές τραύμα στο αριστερό χέρι ξεκίνησε η υποχώρηση μου. Φεύγοντας τελευταίος δυστυχώς είδα τα άψυχα κορμιά τους, είναι φοβερό το τι ζημιά μπορεί να κάνει μια οβίδα των 120mm στο σώμα ενός ανθρώπου, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για απευθείας χτύπημα.
Ο δρόμος προς το σημείο εκκένωσης δεν ήταν εύκολη υπόθεση καθώς το Ρωσικό πυροβολικό δεν σταμάτησε να ρίχνει – με τη βοήθεια που τους πρόσφεραν τα ντρον ήξεραν την θέση μου. Ήταν θέμα χρόνου να βρουν στόχο και να μείνω εκεί για πάντα.
Με διάφορους ελιγμούς και γρήγορες κινήσεις κατάφερα και γύρισα πίσω αρκετά μέτρα και πολύ κοντά στο σημείο παραλαβής μας, εκεί δυστυχώς μας βρήκε μια οβίδα 120mm όπου εγώ τραυματίστηκα στο δεξί χέρι και αριστερό πόδι. Χωρίς να χάσω την ψυχραιμία μου φόρεσα το τελευταίο τουρνικέ στο δεξί χέρι για να σταματήσει η αιμορραγία, άφησα αρκετό από τον εξοπλισμό μου -που άλλωστε έχει πάθει ζημιά- και σέρνοντας τα πόδια μου έκανα τα τελευταία μέτρα μέχρι το στο σημείο παραλαβής μου από το ιατρικό τεθωρακισμένο όχημα.
Ο «δρόμος της ζωής» Χρόμοβε – Μπαχμούτ ήταν στα χέρια μας για αρκετές ώρες μέχρι να υποχωρήσουμε. Μπορούμε να νικήσουμε οποιονδήποτε Ρώσο στρατιώτη, είτε Βάγκνερ είτε Ρωσγβαρντια (εθνοφρουρά) είτε VDV (ειδικές δυνάμεις), δυστυχώς αυτό που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε είναι το πυροβολικό τους. Σε αυτήν την αποστολή έχασα πέντε αδέλφια μου, πέντε ήρωες που έπεσαν για την ελευθερία μας αλλά και την δική σας.
